Nazwy sekcji, grup i podgrup podano tylko dla wygody korzystania z TN FEA; do celów prawnych klasyfikacja towarów na CN FEA odbywa się na podstawie tekstów nagłówków i odpowiednich uwag do sekcji lub grup oraz, o ile teksty te nie stanowią inaczej, zgodnie z następującymi przepisami.

Objaśnienia

1. Nomenklatura przedstawia w usystematyzowanej formie towary będące w obrocie międzynarodowym. Towary te są w nim pogrupowane w sekcje, grupy i podgrupy, opatrzone nazwami, które w najbardziej zwięzły sposób wskazują kategorie lub rodzaje towarów, które obejmują. W wielu przypadkach jednak taka różnorodność i ilość towarów jest klasyfikowana w sekcji lub grupie, że nie można ich wszystkich objąć lub wymienić konkretnie w nazwach.
2. Zasada 1 zaczyna się zatem od zastrzeżenia, że ​​nazwy te są pokazywane „tylko dla wygody”. W związku z tym są nieważne i nieważne dla klasyfikacji.
3. Druga część tej zasady stanowi, że klasyfikację należy przeprowadzić:
   1. wychodząc z tekstów nagłówków i odpowiednich uwag do sekcji lub rozdziałów, oraz
   2. o ile takie teksty nie stanowią inaczej, to zgodnie z postanowieniami Reguł 2, 3, 4 i 5, tam gdzie ma to zastosowanie.
4. Przepis (3) (a) jest oczywisty i wiele towarów jest klasyfikowanych w Nomenklaturze bez dalszego odwoływania się do reguł interpretacji (na przykład żywe konie (pozycja 0101), produkty farmaceutyczne wymienione w uwadze 4 do działu 30 (pozycja 3006) ).
5. W pozycji (3) (b):
   1. wyrażenie „o ile nie stanowią inaczej w takich tekstach” dość jednoznacznie oznacza, że ​​nazwy pozycji towarowych i uwagi do działów lub grup mają pierwszeństwo, to znaczy są brane pod uwagę w pierwszej kolejności przy klasyfikowaniu towarów. Na przykład w uwagach do działu 31 określono, że tylko niektóre towary należą do określonych pozycji. W konsekwencji, pozycje te nie mogą być rozszerzone na towary, które w innym przypadku mogłyby podlegać zasadzie 2 (b);
   2. odniesienie do reguły 2 w wyrażeniu „zgodnie z przepisami reguł 2, 3, 4 i 5” oznacza, że:
      1. towary prezentowane jako niekompletne lub niewykończone (np. rower bez siodełka i opon), oraz
      2. towary prezentowane w postaci niezmontowanej lub zdemontowanej (na przykład niezmontowany lub zdemontowany rower, wszystkie elementy są prezentowane razem), których elementy składowe mogą być albo klasyfikowane oddzielnie zgodnie z przysługującym im prawem (np. opony, dętki), albo jako „części” tych towarów, powinny być klasyfikowane tak, jakby były towarami w pełnej lub kompletnej formie, z zastrzeżeniem postanowień reguły 2 (a) i o ile nie określono inaczej w treści nagłówków lub uwag.

1. Wszelkie odniesienia w nazwie nagłówka do dowolnych produkt za odniesienie do takiego produktu w formie niekompletnej lub niekompletnej, pod warunkiem, że produkt ten, przedstawiony w formie niekompletnej lub niekompletnej, ma podstawowe właściwości produktu kompletnego lub skompletowanego, a także powinien być traktowany jako odesłanie do kompletny lub skompletowany produkt (lub sklasyfikowany w rozważanej pozycji jako kompletny lub skompletowany na mocy niniejszej reguły), przedstawiany w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym.
2. Każde odniesienie w nazwie nagłówka do dowolnego materiału lub substancji należy traktować jako odniesienie do mieszanin lub połączeń tego materiału lub substancji z innymi materiałami lub substancjami. Każde odniesienie do produktu wykonanego z określonego materiału lub substancji należy również traktować jako odniesienie do produktów, w całości lub w części, składających się z tego materiału lub substancji. Klasyfikację towarów składających się z więcej niż jednego materiału lub substancji przeprowadza się zgodnie z przepisami art. 3.

1. Pierwsza część reguły 2 (a) rozszerza treść każdej pozycji, do której należy dany towar, obejmując nie tylko cały artykuł, ale także ten artykuł w formie niekompletnej lub niekompletnej, pod warunkiem że, jak przedstawiono, artykuł ten ma podstawową właściwość kompletny lub gotowy produkt.
2. Postanowienia niniejszego przepisu stosuje się również do pustych rubryk, jeżeli nie są przypisane do określonej pozycji. Termin „półfabrykat” oznacza produkt, który nie jest gotowy do bezpośredniego użycia, ma przybliżony kształt lub kształt gotowego produktu lub części i który może być użyty, z wyjątkiem wyjątkowych przypadków, wyłącznie do przetworzenia na gotowy produkt lub część ( na przykład półfabrykaty butelek wykonane z tworzywa sztucznego, które są półproduktami w postaci tuby, z jednym zamkniętym końcem i jednym otwartym gwintowanym końcem do zamykania zakrętki, odcinek poniżej gwintowanego końca jest przeznaczony do wdmuchiwania do żądany rozmiar i kształt) , tarcze, rury itp.) nie są uważane za „puste”.
3. Biorąc pod uwagę zakres nagłówków sekcji I–VI, ta część reguły nie ma zwykle zastosowania do towarów wymienionych w tych sekcjach.
4. Niektóre przypadki objęte niniejszą regułą są przywołane w ogólnych przepisach dotyczących sekcji lub grup (na przykład sekcja XVI i grupy 61, 62, 86, 87 i 90).

5. Druga część reguły 2 lit. a) stanowi, że kompletne lub gotowe produkty prezentowane w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym są klasyfikowane w tych samych pozycjach, co produkty zmontowane. Towary są prezentowane w ten sposób, zwykle w związku z wymaganiami dotyczącymi pakowania, obsługi lub transportu.
6. Zasada ta ma również zastosowanie do produktów niekompletnych lub niedokończonych prezentowanych w stanie rozmontowanym lub niezmontowanym, pod warunkiem, że są one uważane za produkty kompletne lub ukończone na mocy pierwszej części niniejszej Zasady.
7. Zgodnie z tą Regułą, termin „towary prezentowane w stanie niezmontowanym lub zdemontowanym” oznacza produkty, których elementy muszą być zmontowane za pomocą materiału mocującego (śruby, nakrętki, śruby itp.) lub np. nitowania lub spawania, pod warunkiem, że w tym celu wymagane są tylko operacje montażowe. W tym przypadku nie należy brać pod uwagę złożoności metody montażu. Mimo to komponenty nie będą poddawane dalszym etapom pracy w celu doprowadzenia ich do ostatecznej postaci. Niezmontowane elementy produktu przekraczające ilość wymaganą do montażu tego produktu należy sklasyfikować oddzielnie.
8. Przypadki objęte niniejszą regułą są określone w ogólnych przepisach dotyczących sekcji lub grup (na przykład sekcja XVI i grupy 44, 86, 87 i 89).
9. Z uwagi na zakres nagłówków sekcji I–VI, ta część niniejszej reguły nie ma zwykle zastosowania do towarów wymienionych w tych sekcjach.

10. Zasada 2 (b) dotyczy mieszanin i kombinacji materiałów lub substancji oraz towarów wykonanych z dwóch lub więcej materiałów lub substancji. Odnosi się do pozycji wskazujących materiał lub substancję (na przykład pozycja 0507 – kość słoniowa) oraz pozycji wskazujących produkt wykonany z określonego materiału lub substancji (na przykład pozycja 4503 – artykuły z naturalnego korka)… Należy zauważyć, że ta zasada ma zastosowanie tylko wtedy, gdy te pozycje lub uwagi do sekcji lub działów nie stanowią inaczej (np. pozycja 1503 – smalec – stearyna, niezmieszany…). Przygotowane mieszaniny opisane jako takie w uwadze do sekcji lub działu lub w nagłówku należy klasyfikować zgodnie z prawidłem 1.
11. Istotą tej zasady jest rozszerzenie dowolnego nagłówka związanego z materiałem lub substancją o mieszaniny lub połączenia tego materiału lub substancji z innymi materiałami lub substancjami. Niniejsza Reguła ma również na celu rozszerzenie wszelkich pozycji związanych z towarami wykonanymi z danego materiału lub substancji o towary wykonane częściowo z tego materiału lub substancji.
12. Nie rozszerza to jednak pozycji w zakresie, w jakim obejmuje ona towary, których zgodnie z regułą 1 nie można uznać za zgodne z opisem w tej pozycji; ma to miejsce, gdy dodanie innego materiału lub substancji pozbawia te towary właściwości towarów wymienionych w tej pozycji.
13. W konsekwencji niniejszego rozporządzenia mieszaniny i połączenia materiałów lub substancji oraz towary wykonane z więcej niż jednego materiału lub substancji, jeżeli prima facie mogą być sklasyfikowane w dwóch lub więcej pozycjach, powinny być klasyfikowane zgodnie z zasadami rozporządzenia 3.

W przypadku gdy na mocy zasady 2 lit. b) lub z jakiegokolwiek innego powodu istnieje prima facie możliwość przypisania towarów do dwóch lub więcej pozycji, klasyfikacji takich towarów dokonuje się w następujący sposób:

1. Preferowana jest pozycja zawierająca najbardziej szczegółowy opis towarów, a nie pozycje zawierające bardziej ogólny opis. Jeżeli jednak każda z dwóch lub więcej pozycji odnosi się tylko do części materiałów lub substancji, które tworzą mieszaninę lub produkt wieloskładnikowy, lub tylko do części towarów prezentowanych w zestawie do sprzedaży detalicznej, wówczas pozycje te należy uznać za równoważne w odniesieniu do tego produktu, nawet jeśli jeden z nich podaje pełniejszy lub dokładniejszy opis produktu.
2. Mieszaniny, artykuły wieloskładnikowe składające się z różnych materiałów lub wykonane z różnych składników oraz towary prezentowane w zestawach do sprzedaży detalicznej, których klasyfikacja nie może być dokonana zgodnie z postanowieniami reguły 3 lit. a), klasyfikuje się zgodnie z tym materiał lub składnik, które nadają tym towarom podstawową właściwość, pod warunkiem, że to kryterium ma zastosowanie.
3. Towary, które nie mogą być sklasyfikowane zgodnie z postanowieniami prawidła 3 (a) lub 3 (b), są klasyfikowane w ostatniej pozycji w porządku rosnącym kodów spośród pozycji równie dopuszczalnych do uwzględnienia przy klasyfikacji tych towarów.

Objaśnienia

1. Niniejsza reguła przewiduje trzy metody klasyfikacji towarów, które prima facie mogą być klasyfikowane do dwóch lub więcej pozycji, zgodnie z warunkami reguły 2 (b) lub z jakiegokolwiek innego powodu. Metody te są stosowane w kolejności, w jakiej zostały podane w niniejszej Regule. Zatem Reguła 3 (b) ma zastosowanie tylko wtedy, gdy Reguła 3 (a) nie nadaje się do klasyfikacji, a jeśli Reguła 3 (a) i 3 (b) nie są odpowiednie, wtedy stosuje się Reguła 3 (c). W związku z tym zamówienie jest następujące: a) szczegółowy opis produktu; b) główna własność; c) pozycja towarowa, która jest ostatnia w porządku rosnącym kodów.
2. Niniejsza Reguła może wejść w życie tylko pod warunkiem, że w treści nagłówków lub w uwagach do sekcji lub grup nie określono inaczej. Na przykład uwaga 4b do działu 97 wymaga, aby towary pasujące do opisu obu pozycji od 9701 do 9705 i pozycji 9706 były klasyfikowane do jednej z pierwszych pozycji. Takie towary muszą być klasyfikowane zgodnie z uwagą 4b do działu 97, a nie zgodnie z niniejszą regułą.

3. Pierwsza metoda klasyfikacji jest podana w zasadzie 3 (a), zgodnie z którą nagłówek, który zapewnia najbardziej szczegółowy opis towarów, jest preferowany nad nagłówkiem, który zapewnia bardziej ogólny opis.
4. Niepraktyczne jest ustalanie sztywnych zasad, zgodnie z którymi można by określić, czy jedna pozycja podaje bardziej szczegółowy opis produktu niż inna, ale ogólnie należy zauważyć, że:
   1. towar jest bardziej szczegółowo scharakteryzowany nazwą, a nie nazwą grupy towarów (na przykład golarki elektryczne i maszynki do strzyżenia włosów z silnikiem elektrycznym są klasyfikowane do pozycji 8510, a nie do pozycji 8467 jako narzędzia ręczne z wbudowaną silnik lub w pozycji 8509 jako elektromechaniczne maszyny gospodarstwa domowego z wbudowanym silnikiem elektrycznym);
   2. jeżeli towary odpowiadają opisowi, który wyraźniej je identyfikuje, to opis ten jest bardziej szczegółowy niż ten, w którym identyfikacja mniej kompletny. Przykładami tej drugiej kategorii produktów są:
      1. maty tekstylne do przedziału pasażerskiego samochodu nie mogą być klasyfikowane jako akcesoria do pojazdu mechanicznego w pozycji 8708, ale w pozycji 5703, gdzie są one bardziej szczegółowo opisane jako dywany;
      2. Szkło bezpieczne bez ram, w tym kształtowane szkło hartowane lub laminowane do stosowania w samolotach, nie może być klasyfikowane do pozycji 8803 jako część artykułów objętych pozycją 8801 lub 8802, ale do pozycji 7007, gdzie jest dokładniej opisane jako szkło bezpieczne.
5. Ale jeśli co najmniej dwie pozycje wymieniają tylko część materiałów lub substancji, które tworzą mieszaniny lub produkty wieloskładnikowe, lub tylko część pozycji w zestawie do sprzedaży detalicznej, wówczas pozycje te należy traktować jako równie szczegółowe opisy tych towarów , nawet jeśli jeden z nich podaje pełniejszy i bardziej szczegółowy opis niż inne. W takich przypadkach klasyfikacja towarów musi być przeprowadzona zgodnie z art. 3 lit. b) lub art. 3 lit. c).

6. Druga metoda dotyczy tylko:
   1. mieszaniny;
   2. towary wieloskładnikowe składające się z różnych materiałów;
   3. towary wieloskładnikowe składające się z różnych składników;
   4. elementy zawarte w zestawie detalicznym. Jest używany tylko wtedy, gdy Reguła 3 (a) nie ma zastosowania.
7. We wszystkich tych przypadkach towary muszą być klasyfikowane tak, jakby składały się wyłącznie z materiału lub składnika, który nadaje im podstawową właściwość w zakresie, w jakim ma zastosowanie to kryterium.
8. Czynnik, który określa główną właściwość, będzie różny dla różnych rodzajów towarów. Można ją na przykład określić na podstawie charakteru materiału lub komponentu, jego objętości, ilości, wagi, kosztu lub roli, jaką ten materiał lub komponent odgrywa w użytkowaniu produktu.
9. Stosując tę ​​zasadę, za towary wieloskładnikowe wykonane z różnych elementów należy uważać nie tylko towary, w których elementy te są ze sobą połączone, tworząc prawie nierozłączną całość, ale także towary z elementami dającymi się rozdzielić, pod warunkiem, że elementy te są do siebie dopasowane. , uzupełniają się i wzięte razem tworzą jedną całość, co zwykle nie pozwala na wystawienie ich na sprzedaż jako osobnych części.

Przykładami tej drugiej kategorii produktów są:

1. popielniczki składające się ze stojaka z wymienną popielniczką;
2. półki do przechowywania domowych przypraw, składające się ze specjalnej ramy (najczęściej drewnianej) i odpowiedniej ilości pustych pojemników na przyprawy o określonym kształcie i rozmiarze.

Składniki takich towarów wieloskładnikowych są zwykle pakowane we wspólne opakowanie.

10. W zastosowaniu niniejszej Reguły określenie „towary prezentowane w zestawie do sprzedaży detalicznej” odnosi się do towarów, które:
    1. składają się z co najmniej dwóch różnych artykułów prima facie sklasyfikowanych w różnych pozycjach. Z tego powodu, na przykład, sześć widelców do fondue nie może być uważanych za zestaw do celów stosowania niniejszej Reguły;
    2. Składają się z komponentów zmontowanych razem w celu zaspokojenia określonej potrzeby lub wykonania określonej pracy; i
    3. ułożone w stos w taki sposób, aby nie wymagały przepakowania przy sprzedaży konsumentowi końcowemu (na przykład w pudłach lub skrzyniach lub na podstawach).
       „Sprzedaż detaliczna” nie obejmuje sprzedaży towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży po dalszym przetworzeniu, przygotowaniu, przepakowaniu, połączeniu z innymi towarami lub umieszczeniu w innych towarach. Termin „towary prezentowane w zestawie do sprzedaży detalicznej” odnosi się zatem wyłącznie do zestawów składających się z towarów przeznaczonych do sprzedaży konsumentowi końcowemu, w których poszczególne towary mają być używane razem. Na przykład, różne środki spożywcze przeznaczone do wspólnego użycia w przygotowaniu gotowego do spożycia posiłku lub posiłku, pakowane razem i przeznaczone do spożycia przez konsumenta, są uważane za „zestaw detaliczny”.
       Przykłady zestawów, które mogą być sklasyfikowane zgodnie z regułą 3b:
       1. 
          
          1. Zestawy kanapek z wołowiną, z serem lub bez, w bułce (pozycja 1602), pakowane z chipsami ziemniaczanymi (smażone w głębokim tłuszczu) (pozycja 2004): klasyfikowane są do pozycji 1602.
          2. Zestawy, których składniki są przeznaczone do wspólnego przygotowania spaghetti, składające się z torebki niegotowanego spaghetti (pozycja 1902), saszetki tartego sera (pozycja 0406) i małej puszki sosu pomidorowego (pozycja 2103) , zapakowane w pudełko tekturowe : są klasyfikowane do pozycji 1902. Reguła nie ma jednak zastosowania do zestawów żywności pakowanych razem i składających się na przykład z: - puszek z krewetkami (pozycja 1605), puszek z gęsią wątróbką (pozycja 1602), puszki sera (pozycja 0406), puszki pokrojonego boczku (pozycja 1602) i puszki kiełbas (pozycja 1601); lub - butelek likieru spirytusowego objętych pozycją 2208 i butelek wina objętych pozycją 2204. W przypadku tych dwóch przykładów, jak również w przypadku podobnych zestawów żywnościowych, każdy produkt należy klasyfikować oddzielnie w odpowiedniej pozycji. Dotyczy to również na przykład kawy rozpuszczalnej w szklanym słoju (pozycja 2101), kubku ceramicznym (pozycja 6912) i spodku ceramicznym (pozycja 6912) pakowanych razem do sprzedaży detalicznej w kartonowe pudełko.
       2. Zestawy fryzjerskie, składające się z pary elektrycznych maszynek do strzyżenia (pozycja 8510), grzebieni (pozycja 9615), pary nożyczek (pozycja 8213), szczotek (pozycja 9603) i ręczników z materiału włókienniczego (pozycja 6302), zapakowanych w skórzane etui (pozycja 4202): są klasyfikowane do pozycji 8510.
       3. Zestawy rysunkowe składające się z linijki (pozycja 9017), kalkulatora tarczowego (pozycja 9017), kątomierza (pozycja 9017), ołówka (pozycja 9609) i temperówki (pozycja 8214), zapakowanych w plastikowe etui (pozycja 4202) : są klasyfikowane do pozycji 9017. W przypadku zestawów, o których mowa powyżej, klasyfikacji dokonuje się na podstawie jednego lub więcej połączonych elementów, które można uznać za nadające zestawowi jako całości jego zasadniczą charakterystykę.
11. Niniejsza zasada nie ma zastosowania do towarów, które składają się z oddzielnie zapakowanych składników prezentowanych razem, w tym w jednym ogólnym opakowaniu, w określonych proporcjach ilościowych do produkcji przemysłowej, na przykład napojów.

12. Jeżeli towary nie mogą być sklasyfikowane zgodnie z regułą 3a lub 3b, powinny być sklasyfikowane w nagłówku, ostatnie w porządku rosnącym, wśród tych, które są jednakowo dopuszczalne do uwzględnienia przy klasyfikowaniu tych towarów.

Towary, których klasyfikacji nie można dokonać zgodnie z postanowieniami powyższych zasad, klasyfikuje się w pozycji odpowiadającej towarom najbardziej zbliżonym (zbliżonym) do danych towarów.

Objaśnienia

1. Zasada ta ma zastosowanie do towarów, których nie można sklasyfikować zgodnie z regułami 1–3. Przewiduje ona klasyfikację tych towarów w pozycji, do której należą towary najbliższe im.
2. W klasyfikacji zgodnie z regułą 4, prezentowane towary muszą być porównane z podobnymi towarami w celu określenia tych towarów, do których te pierwsze są najbliższe. Prezentowane towary są klasyfikowane w tej samej pozycji, co towary, do których są najbliżej.
3. Podobieństwo towarów może oczywiście zależeć od wielu czynników, takich jak rodzaj, właściwości, przeznaczenie.

Poza powyższymi postanowieniami, do niżej wymienionych produktów mają zastosowanie następujące Zasady:

a) Futerały i futerały na aparaty fotograficzne, instrumenty muzyczne, broń, akcesoria do rysowania, naszyjniki, a także podobne pojemniki, mające specjalny kształt lub przystosowane do umieszczenia odpowiedniego produktu lub zestawu produktów, nadające się do długotrwałego użytkowania i prezentowane razem z produkty, dla których jest przeznaczony, powinny być klasyfikowane razem z produktami w nich pakowanymi, jeżeli tego typu pojemniki zwykle trafiają do sprzedaży razem z tymi produktami. Zasada ta nie ma jednak zastosowania do pojemników, które, gdy tworzą integralną całość z zapakowanym produktem, nadają temu ostatniemu podstawową właściwość.

b) Z zastrzeżeniem postanowień powyższej reguły 5 (a), materiały opakowaniowe i pojemniki dostarczane z towarami w nich zawartymi będą klasyfikowane razem, jeżeli są tego rodzaju, jak zwykle stosowane do pakowania tych towarów. Przepis ten nie jest jednak obowiązkowy, jeżeli takie materiały opakowaniowe lub pojemniki w oczywisty sposób nadają się do recyklingu.

1. Niniejsza Reguła dotyczy wyłącznie opakowań, które:
   1. mają specjalny kształt lub są przystosowane w taki sposób, aby pomieścić określony produkt lub zestaw produktów, to znaczy są specjalnie zaprojektowane dla określonego rodzaju produktu. Niektóre pojemniki powtarzają kształt produktu, który zawiera;
   2. nadaje się do długotrwałego użytkowania, czyli ma taką samą trwałość jak produkty, do których jest przeznaczony. Pojemnik ten służy również do zapewnienia bezpieczeństwa produktów, gdy nie są one używane (na przykład podczas transportu lub przechowywania). Te kryteria odróżniają go od konwencjonalnego opakowania;
   3. są prezentowane razem z produktami, dla których są przeznaczone, niezależnie od tego, że same produkty mogą być pakowane oddzielnie dla ułatwienia transportu. Opakowania te, jeśli są przedstawiane oddzielnie, są klasyfikowane do odpowiedniej pozycji;
   4. to pojemniki tego rodzaju, które są zwykle sprzedawane razem z odpowiednim produktem; i
   5. nie nadaje całości podstawowej właściwości.
2. Przykładami opakowań, przedstawianych wraz z przeznaczonymi do nich wyrobami, które mają być klasyfikowane zgodnie z niniejszą regułą, są:
   1. pudełka i pudełeczka na biżuterię (pozycja 7113);
   2. etui na golarki (pozycja 8510);
   3. futerały na lornetki i teleskopy (pozycja 9005);
   4. futerały i futerały na instrumenty muzyczne (na przykład pozycja 9202);
   5. futerały na broń (na przykład pozycja 9303).
3. Przykładami pojemników nieobjętych niniejszą Regułą są pojemniki takie jak srebrny pojemnik z zawartością lub dekoracyjny wazon ceramiczny zawierający słodycze.

4. Niniejsza zasada reguluje klasyfikację materiałów opakowaniowych i pojemników powszechnie stosowanych do pakowania towarów, do których się odnoszą. Przepis ten nie ma jednak zastosowania w przypadkach, gdy te materiały opakowaniowe lub pojemniki mogą być wyraźnie ponownie użyte, na przykład niektóre butle lub zbiorniki wykonane z metali żelaznych do sprężonego lub skroplonego gazu.
5. Niniejsza Reguła ma zastosowanie z zastrzeżeniem postanowień Reguły 5 (a), więc klasyfikacja przypadków, skrzyń i podobnych opakowań, o których mowa w zasadzie 5 (a), powinna być dokonana zgodnie z tą Regułą.

Do celów prawnych klasyfikacja towarów w podpozycjach danej pozycji jest zgodna z nazwami podpozycji i uwagami odnoszącymi się do podpozycji, a także, mutatis mutandis, z postanowieniami wyżej wymienionych reguł, pod warunkiem że tylko podpozycje w na tym samym poziomie są porównywalne. Do celów niniejszej reguły mogą mieć również zastosowanie odpowiednie uwagi do sekcji i grup, o ile kontekst nie stanowi inaczej.

Objaśnienia

1. Wspomniane powyżej reguły od 1 do 5 mają zastosowanie, mutatis mutandis, do klasyfikacji na poziomie podpozycji w ramach tej samej pozycji.
2. Zasada 6, następujące wyrażenia mają przypisane im następujące znaczenia:
   1. „podpozycje tego samego poziomu” – podpozycje z jednym myślnikiem (poziom 1) lub podpozycje z dwoma myślnikami (poziom 2). Zatem w analizie porównawczej dwóch lub więcej podpozycji z jednym myślnikiem w jednej pozycji zgodnie z zasadą 3 lit. a), możliwość przypisania produktu do jednego z nich powinna być określona jedynie przez opis produktu w tych podpozycjach z jednym myślnikiem . Po wybraniu podpozycji z jednym myślnikiem, który daje najbardziej szczegółowy opis przedmiotu, a jeśli sam podtytuł jest podzielony, wtedy i tylko wtedy jest opis na poziomie podpozycji z dwoma myślnikami uwzględnionymi i wybierany jest jeden z nich;
   2. „chyba że kontekst wymaga inaczej” – chyba że uwagi do sekcji lub grupy są niezgodne z tekstem podtytułu lub uwagami do podtytułu. Tak jest na przykład w dziale 71, gdzie znaczenie określenia "platyna" w uwadze 4b do działu różni się od znaczenia określenia "platyna" w uwadze do podpozycji 2. Dlatego do interpretacji podpozycji 7110 11 i 7110 19 ma zastosowanie uwaga do podpozycji 2, a nie uwaga do działu 4 (b).
3. Zakres podpozycji z podwójnym łącznikiem nie może wykraczać poza podpozycję z podwójnym łącznikiem, do której należy podpozycja z podwójnym łącznikiem; a zakres podpozycji z jednym myślnikiem nie może wykraczać poza pozycję, do której należy podpozycja z jednym myślnikiem.